Rzadki obol wileński Zygmunta II Augusta.
Moneta wyceniana przez Tyszkiewicza, aż na 80 marek.
Obok denarów, szelągów, półgroszy, groszy, trojaków, szóstaków i dukatów, w czasach Zygmunta Augusta pojawiły się nowe gatunki pieniądza: obole, dwudenary, dwugrosze, czworaki (4 grosze), półkopki (30 groszy). Cały czas obowiązywał podział na mennictwo koronne i litewskie: 4 grosze litewskie były równe 5 groszom polskim. Dodatkowo, w obiegu pieniężnym pojawiły się kontrasygnowane srebrne dukaty i półdukaty hiszpańskie, co wiązało się ze zwrotem przez władcę Hiszpanii Filipa II długu – tzw. „sum neapolitańskich”. W okresie panowania Zygmunta Augusta pracowały jedynie mennice w Wilnie – gdzie bito monety na stopę litewską oraz polską – oraz w Gdańsku. Do mennictwa Zygmunta Augusta zalicza się również emisje prowizorycznej mennicy uruchomionej w sierpniu 1572 na zamku w Dalholm, bijącej niepełnowartościowe monety należące do inflanckiego systemu monetarnego. Była to jednorazowa akcja, mająca na celu opłacenie żołnierzy stacjonujących w Parnawie. Ściśle rzecz biorąc emisje te powinny być zaliczane do okresu bezkrólewia (Zygmunt August zmarł 7 lipca).
Obole – monety o wartości ½ denara – biła mennica litewska w Wilnie w latach 1545-1547. Emisja ta była związana z wielką akcją wykupu półgroszy świdnickich (wycenionych na 3 ½ denara). Obole ważyły tyle samo co denary litewskie, były jednak bite ze srebra dwukrotnie gorszej próby (III ½ łuta) i zawierały 0,034 g czystego srebra. Na awersie oboli umieszczano monogram królewski pod koroną, na rewersie – Kolumny Giedymina oraz datę.
