Rzadka emisja wybita z okazji przewiezienia ciała króla Gustawa II Adolfa do Sztokholmu.
Moneta wzorowana na medalu autorstwa S. Dadlera.
Pozycja notowana na rynku światowym zaledwie kilkukrotnie.
Wielowarstwowa, naturalnie ciemna patyna, która nadaje monecie nietuzinkowej prezencji.
Pomorze Zachodnie pod panowaniem szwedzkim, Gustaw II Adolf (1632), 1/2 Talara pośmiertnego 1634, mennica Wołogoszcz
Awers: postać króla Gustawa II Adolfa leżącego na ziemi twarzą do góry, ubranego w zbroję, gronostajową szatę i koronę, z głową i stopami na poduszkach, nad nim chmury i dwa skrzydlate anioły, niosące duszę króla do nieba, promienny tetragram powyżej, w tle scena bitwy; w polu יהוה / VEL MORTUUM FUGIUNT / EUGE SERVE FIDELIS
GUSTAVUS ADOLPHUS MAGNUS DEI GRATIA SUECOR GOTHOR ET VANDALOR REX AUGUSTUS
Rewers: król Gustaw ubrany w zbroję, trzymający Biblię i miecz, jadący rydwanem zaprzężonym w trzy skrzydlate konie nad Hydrą Niezgody, po lewej stronie Wiara trzymająca Biblię zwieńczoną płonącym sercem i po prawej Odwaga trzymająca kolumnę, oboje koronujący króla wieńcem laurowym
PRINCEPS PIUS VICTOR INCOMPARAB ET GERM LIBERATOR 1634
Średnica 38 mm, waga 14.25 g
Pogrzeb króla Gustawa II Adolfa odbył się dopiero około półtora roku po jego śmierci. Przygotowania rozpoczęły się w Niemczech od zabalsamowania ciała królewskiego w Weissenfels. Sarkofag został następnie poprowadzony w kondukcie pogrzebowym do portowego miasta Wołogoszcz, skąd miał zostać przetransportowany do Szwecji. W lipcu 1633 roku w Wołogoszczy odbyła się procesja i kazanie pogrzebowe, podczas którego rzucano monety i rozdawano uczestnikom. Ciało królewskie zostało następnie przetransportowane statkiem przez Morze Bałtyckie do Nyköping, gdzie pozostało do następnego lata. W dniu pochówku, 22 czerwca 1634 roku, wszyscy zaproszeni żałobnicy zebrali się w Brännkyrka pod Sztokholmem, aby wziąć udział w uroczystej procesji do kościoła Riddarholm. Kierownik pensjonatu Hans Jörensson przyłączył się do konduktu pogrzebowego u bram miasta i rozrzucał wśród ludzi monety. Po zakończeniu uroczystości „honorowe grosze” rozdano także tym żałobnikom, dla których udział w pogrzebie był szczególnie trudny.