Bardzo rzadka i nienotowana w katalogu Dostycha odmiana talara Władysława IV Wazy z błędem POI-L w tytulaturze króla.
Odmiana z kropką na początku i z dwukropkiem na końcu legend awersu • / : oraz z kropkami • / • na końcu i początku legend rewersu.
Na rewersie widoczne przebitki liter w NE NO.
Ładna moneta z dużą ilością menniczej świeżości z oceną AU58 od NGC. Rewers z pięknie zachowanym lustrem, awers połyskowy z dużymi fragmentami lustra menniczego. Detale dobrze zarysowane.
Piękna moneta do najlepszych kolekcji mennictwa Zygmunta III Wazy z najwyższą i jedyną tak wysoką oceną w rejestrze NGC dla prezentowanego typu.
Awers: półpostać króla trzymającego miecz i jabłko panowania, w prawo, niżej herb Sas, podskarbiego Jana Daniłowicza
VLADIS IIII D G REX POI - L M D LIT RVS PRVS MA
Rewers: ukoronowana, dziewięciopolowa tarcza herbowa otoczona łańcuchem z Orderem Złotego Runa, po bokach inicjały I-I, wardajna Jakuba Jacobsona
SAM LIV NE NO SVE - GOT VAND Q HR REX
Średnica 45 mm
Za panowania Władysława IV obowiązywał uchwalony jeszcze za czasów jego poprzednika zakaz bicia monety drobnej. Obejmował on zarówno mennice państwowe, jak i miejskie. Tak więc mennice koronne w Bydgoszczy, a potem od roku 1644 w Krakowie biły jedynie półtalary, talary, dukaty oraz ich wielokrotności. Podobnie wyglądała produkcja mennicza miast pruskich – Gdańska, Torunia i Elbląga. Mennica litewska w tym czasie nie pracowała. Wyjątek stanowił próbny portugał wybity w roku 1640. Próbną serię trojaków, szóstaków i ortów przygotowała także mennica bydgoska w roku 1635. Obok wspomnianych wyżej emisji, do mennictwa Władysława Wazy zaliczają się również kopiejki b. d. z czasów gdy królewicz Władysław został wybrany na cara Moskwy oraz trzykrajcarówki Księstwa Opolsko-Raciborskiego z roku 1647.
