Rzadziej notowany talar bydgoski Władysława IV Wazy.
Solidnie zachowany egzemplarz w ciemnej patynie.
Dobrze zarysowane detale.
Typologicznie ceniona moneta.
Awers: popiersie króla w prawo
VLAD IIII D G REX POL M D LITV RVS PRVS MA
Rewers: tarcza herbowa, po bokach znak menniczy haki, data i inicjały G-G Gabriela Gerlöffa, u dołu literki B-S
SAM LIV NEC NO SV GOT VAN Q HAE REX
Średnica 43 mm, waga 28.88 g
Za panowania Władysława IV obowiązywał uchwalony jeszcze za czasów jego poprzednika zakaz bicia monety drobnej. Obejmował on zarówno mennice państwowe, jak i miejskie. Tak więc mennice koronne w Bydgoszczy, a potem od roku 1644 w Krakowie biły jedynie półtalary, talary, dukaty oraz ich wielokrotności. Podobnie wyglądała produkcja mennicza miast pruskich – Gdańska, Torunia i Elbląga. Mennica litewska w tym czasie nie pracowała. Wyjątek stanowił próbny portugał wybity w roku 1640. Próbną serię trojaków, szóstaków i ortów przygotowała także mennica bydgoska w roku 1635. Obok wspomnianych wyżej emisji, do mennictwa Władysława Wazy zaliczają się również kopiejki b. d. z czasów gdy królewicz Władysław został wybrany na cara Moskwy oraz trzykrajcarówki Księstwa Opolsko-Raciborskiego z roku 1647.
