Efektowny talar wikariacki Augusta II Mocnego, będący pierwszą monetą wikariacką polskiego króla.
Na rewersie inicjały ILH Johanna Lorenza Holland, mincmistrza mennicy drezdeńskiej.
Fragmenty menniczej świeżości.
Awers: Król na koniu w prawo, pod koniem pięciopolowa tarcza herbowa, z herbami Korony, Wielkiego Księstwa Litewskiego i Wettynów
Rewers: trzy ołtarze, z insygniami króla, elektora saskiego oraz nakryty płaszczem z wieńcem, u góry FRID AUG / REX ELECTOR, w wieńcu ET VICARIUS POST MORT / IOSEPHI / IMPERAT, po bokach data MDC - CXI, inicjały ILH oraz znak menniczy hak
Średnica 46 mm, waga 29.16 g
W czasach Augusta Mocnego nie zostały uruchomione mennice Rzeczypospolitej. W ścisłym tego słowa znaczeniu nie bito wówczas monet polskich ani litewskich. Z punktu widzenia obowiązującego prawa emisje lipskie należały do mennictwa saskiego. Mimo to, ze względu na polskie nominały oraz polskie imię króla – August II, a nie jak na monetach saskich Fryderyk August – część monet z tej grupy zalicza się do mennictwa polskiego. Należą do nich szóstaki, orty, talary półdukaty i dukaty. Ponadto mennica moskiewska wyemitowała szóstaki litewskie, zaś mennica gdańska – dukaty, dwudukaty i szelągi. Znaczący obszar produkcji menniczej w okresie panowania Augusta Mocnego zajmują również monety okolicznościowe, żetony, a także emisje prywatne.
