Odmiana oznaczona serią X oraz numeracją siedmiocyfrową.
Banknot w slabie PMG z oceną PMG 53.
Ślad po nieumiejętnym usunięciu taśmy na górnym marginesie.
Ekstremalnie rzadka odmiana. Nienotowana dotychczas w stanie emisyjnym.
Banknoty o nominałach od 10 000 do 10 000 000 marek
polskich obrazują tempo polskiej inflacji pierwszej połowy lat 20. XX wieku. Do
połowy 1922 roku najwyższym nominałem było 5000 marek polskich. W połowie
września do obiegu wprowadzono 10 000 marek polskich. Na początku 1923
roku Polska Krajowa Kasa Pożyczkowa wyemitowała 50 000 marek polskich. Pod
koniec sierpnia do obiegu wprowadzono 250 000 marek polskich, w
październiku 500 000 marek polskich, listopadzie na rynek wpuszczono
banknoty jednomilionowe, a miesiąc później dziesięciomilionowe. Jednocześnie na
wartości traciły banknoty o niskich nominałach. W latach 1923–1924 najniższym
nominałem jaki był w obiegu było 50 000 marek polskich.
Banknoty czasu inflacji w Polsce projektowali zespołowo pracownicy etatowi Państwowych Zakładów Graficznych. Nominały te cechuje zubożenie szaty graficznej i ograniczenie się do warstwy napisowej. Są to banknoty dwubarwne z widocznym rozgraniczeniem koloru. Na większości nominałów ozdobniki stanowią giloszowe ornamenty oraz dekoracja floralna.
