Rzadki Wzór Generalnego Gubernatorstwa Warszawskiego, serii I z błędną klauzulą "Jenerał-Gubernatorstwa".
Druk dwustronny z ukośnym czerwonym nadrukiem Muster po obu stronach. Numeracja A • 0000000 - A • 0000000.
Egzemplarz wydrukowany na docelowym, prążkowanym papierze.
Banknot bez ugięć przez pole zadrukowane z pięknie zachowanym prążkowaniem na całej powierzchni banknotu. Niemocny pionowy odcisk w miejscu ułożenia niższego nominału (50 marek), rezultat długotrwałego przechowywania całego kompletu nominałów jeden na drugim. Analogicznie wyraźne przebarwienie papieru na awersie powstałe na skutek długotrwałej ekspozycji na promienie słoneczne pola banknotu, które nie było przykryte niższym nominałem.
Drobne zafalowanie papieru na lewej krawędzi, rezultat umiejętnego i dobrze wykonanego odklejenia.
Druk intensywnie wysycony, a nadruk Muster zachowuje oryginalne lśnienie.
Wzory marek polskich wydanych pod zarządem Generalnego Gubernatorstwa Warszawskiego stanowią najrzadszą i najtrudniejszą do skompletowania emisję wśród wszystkich polskich wzorów XX wieku.
Najwyższy nominał, pierwszej serii z błędną klauzulą "Jenerał-Gubernatorstwa". Znakomicie zachowany, a wszystkie mankamenty są typowe dla tej emisji ze względu na sposób wprowadzenia do obiegu bankowego. Zawsze poszukiwany i ceniony przez kolekcjonerów, nie tylko z Polski, ale również Niemiec, skąd trafił do nas w ramach dużej kolekcji.
W sierpniu 1915 roku na części terytorium Imperium Rosyjskiego okupowanego przez armię niemiecką utworzono Generał Gubernatorstwo Warszawskie. 5 listopada 1916 roku generał-gubernatorzy obu stref okupacyjnych wydali Akt 5 listopada. Na mocy rozporządzenia z 9 grudnia 1916 roku niemieckie władze okupacyjne utworzyły instytucje emisyjną – Polską Krajową Kasę Pożyczkową, której otwarcie nastąpiło 26 kwietnia 1917 roku.
PKKP była emitentem marki polskiej dzielonej na sto fenigów, której kurs został zrównany z marką niemiecką. Do obiegu wprowadzono żelazne monety fenigowe oraz papierowe marki polskie. Odrodzona w 1918 roku Rzeczpospolita Polska początkowo nie dysponowała nawet namiastką własnego skarbu, dlatego uznano markę polską jako walutę.
Odrodzone państwo polskie przejęło i spolonizowało PKKP. Odziedziczone po Generał Gubernatorstwie Warszawskim zapasy drukowanych w Berlinie marek polskich zostały w całości wpuszczone do obiegu.
Marki polskie zostały wprowadzone do obiegu 26 kwietnia 1917 roku z gwarancją ich spłaty do wysokości miliarda marek niemieckich. Niemcy przygotowali dwie emisje pieniędzy papierowych. Pierwsza, zwana potocznie przez kolekcjonerów „jenerał”, składała się z sześciu nominałów, które miały błędy składniowe. Dlatego przygotowano drugą emisję z poprawionymi napisami i dodano trzy nominały: 5, 10 i 1000 marek polskich. Banknoty te nazywane przez kolekcjonerów „generał”, zostały wprowadzone do obiegu pomiędzy lipcem a listopadem 1917 roku, z wyjątkiem najwyższego nominału który trafił na rynek w styczniu 1918 roku.
Na awersie każdego z nominałów, dominującym elementem jest Orzeł Biały na intensywnie czerwonym tle. Na rewersach marek polskich znalazły się po dwa pola z przedstawieniami głów.