Pierwszy rocznik dukatów gdańskich Jana III Sobieskiego z nowym typem popiersia królewskiego, w koronie i zbroi z orderem Ducha Świętego otrzymanym przez króla w 1676 roku.
Odmiana z literą P na końcu napisów otokowych awersu oraz z szerokim wieńcem na rewersie.
Wybitnej urody egzemplarz, szczególnie jak na dukaty Rzeczpospolitej.
Moneta o niebywałej prezencji z mocnym, świeżym lustrem tła.
Menniczy egzemplarz. Idealne detale, tło imponujące, dające monecie efekt lustrzanki.
Awers: popiersie w koronie i zbroi ozdobionej głową lwa na naramienniku, w prawo
IOAN III D G REX POL M D L R P
Rewers: dwa lwy podtrzymujące owalną tarczę z herbem Gdańska, nad nią wieniec z kwiatkiem, pod nią ozdobny kartusz, przy lwich nogach inicjały D-L
MON AUREA CIVITAT GEDAN 1683
Złoto, średnica 25 mm, waga 3.48 g
Wobec nierealistycznych założeń ordynacji menniczej z roku 1676, w roku następnym sejm nadzwyczajny podjął decyzję o powrocie do ordynacji roku 1658, z czasów Jana Kazimierza. W 1677 roku uruchomiona została mennica bydgoska, a dwa lata później krakowska. Bito tam monety koronne – trojaki, szóstaki, orty, talary, dukaty i dwudukaty. Nad mennictwem koronnym w okresie panowania Jana Sobieskiego ciążyły nieuregulowane zobowiązania wobec Tytusa Liwiusza Boratiniego, sięgające jeszcze czasów Jana Kazimierza. Aby zadośćuczynić roszczeniom przedsiębiorcy menniczego, przekazano mu dzierżawę mennic w Bydgoszczy, a następnie w Krakowie. Po śmierci Boratiniego (1682) dzierżawa przeszła w ręce jego spadkobierców (do roku 1684). Z tego powodu na części monet koronnych widnieją inicjały „TLB” umieszczane na monetach nawet po śmierci Boratiniego. Spośród mennic miejskich w omawianym okresie pracowała jedynie mennica gdańska bijąc szelągi, talary oraz monety złote.
