Rzadki dukat gdański Jana II Kaizmierze z okresu, w którym mennica ograniczyła emisję tego nominału.
Niezwykle charakterystyczna emisja, do której użyto stempli z roku 1651, z tytulaturą IOA na awersie oraz z datą przebitą z 1651 na 1653.
Na rewersie zdecydowanie rzadziej spotykana tarcza herbowa o spiczastym kształcie, przeważnie jest ona owalna.
Moneta pochodząca z kolekcji Jack'a A. Frazera, Ex Coin Galleries (13 luty 1991), lot 564.
Piękna moneta z najwyższą i jedyną tak wysoką oceną w rejestrze NGC, co w połączeniu z rzadkością i znakomitą prowniencją pozwala nam przypuszczać, że egzemplarz ten zagości w zaawansowanej kolekcji złotych monet Polski Królewskiej.
Awers: w wewnętrznym otoku, popiersie króla w koronie, w prawo, z Orderem Złotego Runa na piersi
IOA•CAS•D•G•R•POL•& SUE•M•D•L•R•P•
Rewers: w wewnętrznym otoku, ukoronowany herb Gdańska w owalnym kartuszu, podtrzymywanym przez dwa lwy, powyżej gałązka w wieńcu, między łapami lwów inicjały GR Gerharda Rogge, dzierżawcy mennicy gdańskiej w latach 1649-1656
MON•AUREA CIVITAT:GEDANENS:1653/1
Średnica 25 mm, waga 3.46 g
Reforma monetarna Jana Kazimierza z roku 1650 objęła również mennictwo złote. Standard dukata polskiego został zaprojektowany na wzór dukata imperialnego, bitego z grzywny kolońskiej (a nie krakowskiej). W związku z tym, w porównaniu z tradycyjnym standardem z czasów Zygmunta Starego dukaty Jana Kazimierza stały się nieco lżejsze, posiadały jednak nieznacznie lepszą próbę złota. Były bite ze złota próby 23 i 2/3, ich waga powinna wynosić 3,4897 g, a zawartość czystego kruszcu – 3,4412 g. Dla porównania, dukaty bite wg ordynacji Zygmunta Starego z roku 1528 zawierały 3,4565 g czystego złota.
W roku 1649 oprócz normalnych dukatów mennica krakowska wybiła złote żetony koronacyjne odpowiadające wagą dukatom i dwudukatom (wg tradycyjnej stopy). Mennice koronne bijące złote monety Jana Kazimierza po uchwaleniu ordynacji 1650 roku to: Wschowa, Poznań, Bydgoszcz, Kraków i Lwów. Do złotych monet emitowanych przez mennice koronne należały: półdukaty, dukaty, półtoradukaty, dwudukaty, półportugały, monety 7-dukatowe, 8-dukatowe i portugały.
W czasie potopu szwedzkiego Kraków wraz z mennicą koronną znalazł się w rękach Szwedów (1655-1658). W tym okresie – wbrew decyzji Karola Gustawa – bito w Krakowie złote monety z imieniem i wizerunkiem Jana Kazimierza. Były one zgodne z ordynacją 1650 roku. W grupie złotych monet koronnych Jana Kazimierza wyróżniają się dwudukaty i półtoradukaty bite w mennicy poznańskiej za czasów zarządu Mikołaja Gilli w roku 1661. Miały one zaniżoną próbę złota (22 karaty i 6 granów) oraz rysunek niezgodny z ordynacją 1650 roku. Na części odmian zamiast tradycyjnego napisu: MONETA AUREA REGNI POLONIAE, Mikołaj Gilli umieścił sentencje: ARCUS FORTIUM CONTRITUS EST (półtoradukat i pierwszy typ dwudukatówek) oraz NON EST FORTIS SICUL DEUS NOSTER (drugi typ). Ponadto, zamiast herbów Polski i Litwy na monetach został umieszczony jedynie polski orzeł.
Spośród złotych emisji koronnych wyróżniają się również półdukaty, bite w mennicy krakowskiej w latach 1660-1662. Ich rysunek do złudzenia przypomina miedziane szelągi emitowane w mennicy krakowskiej w latach 1659-1661. Jedyna różnica to napis (zamiast „SOLID” – „MON AVREA”).
Znane są też monety srebrne wybite stemplami półdukatów. Inne z kolei monety należące do złotego mennictwa Jana Kazimierza to odbitki ortów koronnych w złocie o wadze 2 dukatów (Kraków, Poznań). Mennice koronne w omawianym okresie emitowały również donatywy – wielokrotności dukata posiadające cechy medalu.
Złote mennictwo litewskie Jana Kazimierza nie było tak bogate jak koronne. W roku 1664, pod naciskiem nieopłacanego wojska, mennica wileńska rozpoczęła bicie półdukatów (1664 i 1665), spośród których odmiany rocznika 1665 były bardzo podobne do miedzianych szelągów litewskich. W roku 1666 w Wilnie wyemitowano złote monety o wartości jednego dukata.
Niezwykle bogate było złote mennictwo miejskie Jana Kazimierza (Gdańsk, Toruń, Elbląg). W Elblągu początkowo bito dukaty, w latach 1656-1659 miasto znalazło się pod okupacją szwedzką. Mennica elbląska biła w tym okresie dukaty i wielodukaty z portretem i imieniem króla Szwecji Karola Gustawa (również w formie klipy). Mennica gdańska emitowała dukaty, półtoradukaty, dwudukaty oraz donatywy. W Toruniu bito dukaty, dwudukaty i donatywy. Donatywy czasu panowania Jana Kazimierza charakteryzowały się znakomitym poziomem artystycznym. Do ich opracowania zatrudniani byli najwybitniejsi artyści epoki.
