Ciekawa pozycja. Fragment arkusza do produkcji złotówki Kościuszkowskiej.
W Kolekcji Lucow notowany jest podobny fragment z pojedynczym znakiem zabezpieczającym.
Trzy krawędzie z śladami wtórnego wycięcia, górna z śladem wydzierania. Wyraźne przebarwienie oraz przybrudzenie.
W świetle przechodzącym widoczne poziome linie znaku wodnego.
Obecnie w środowisku opinie na temat tych arkuszy są podzielone. Istnieje ryzyko, że arkusze te nie pochodzą z epoki, a są półproduktami, które zostały użyte do produkcji późniejszego niebezpiecznego fałszerstwa na szkodę kolekcjonerów.
Wymiary: 13.3 cm x 8 cm
Na ziemiach polskich wprowadzenie do obiegu pieniądza papierowego było związane z wydatkami związanymi z wybuchem Insurekcji Kościuszkowskiej. Jego emitentem została Dyrekcja Biletów Skarbowych powołana przez Radę Najwyższą Narodową. Pod względem wartości bilety skarbowe zrównano z monetą. Zobowiązania wobec Skarbu Państwa można było spłacać maksymalnie w 50% w pieniądzu papierowym, a pozostałą część monetami. Warunek ten spowodował jego negatywny odbiór przez społeczeństwo. W przyszłości wykupienie biletów skarbowych miało być sfinansowane z dóbr narodowych. Za fałszowanie pieniędzy papierowych przewidywano karę śmierci oraz konfiskatę całego majątku sprawcy. 29 września 1794 roku w celu wzmocnienia zaufania do biletów skarbowych Rada Najwyższa Narodowa zezwoliła na regulowanie całej kwoty w papierowych groszach i złotych. W związku z niepowodzeniami powstania malało zaufanie społeczne do pieniądza papierowego. Ludność wolała przyjmować w rozliczeniach pieniądz kruszcowy. Zasięg emisji pierwszych polskich pieniędzy papierowych był niewielki – na szeroką skalę zostały wprowadzone jedynie w Warszawie. Po zdobyciu stolicy 6 listopada 1794 roku w rękach ludności pozostały bilety wszystkich nominałów na łączną kwotę 7,8 miliona złotych polskich.
Z powodu braków drobnej monety miedzianej postanowiono wyemitować papierowe nominały groszowe oraz niższe wartości opiewające na 1 złoty polski. Drukowano je na dwóch osobnych arkuszach papieru. Na wierzchniej stronie rewersu drukowano znak zabezpieczający w formie rzymskiej cyfry o wartości nominału. W przypadku złotówki był to zapis „Złł:
